Bu akşam itibarı ile sonunda elimdeki kitabı -Zamanın Kısa Tarihi- bitirdim. İngiliz fizikçi Stephen Hawking ' in 1988'den beri en çok satan değerli eseridir. Bilim türünde olan kitapta, evrenin yaratılışı, uzay-zaman ilişkisi, kara delikler, kütle çekim kanunu ve daha bir çok fizik kanunu matematiksel olarak oldukça ayrıntılı anlatılmış. Kısaca emek büyük.

Aranızda "phubbing" terimini duyanlarınız olmuştur. Kısaca tanımlarsak; her fırsatta akıllı telefonunuzun ekranına bakıyor ve karşınızdaki kişiyi ihmal ediyorsanız buna phubbing diyoruz. Sözcük bilimi tarafından bakacak olursak "phone" ve "snubbing", yani "telefon" ve "küçük görme" terimlerinin birleşmesinden meydana geliyor. 

Üye olduğunuz sosyal ağların sayısı arttıkça, başta güvenlik olmak üzere kontrol altında tutmak zorunda hissettiğiniz alanlar olacaktır. Arkadaş/takipçi sayısı, fotoğrafları kimlerin göreceği, arama sonuçlarında çıkıp çıkmama, ilişki durumunu gizleme, siyasi düşüncesini açığa vurup vurmama... bunlardan sadece bazıları.

1918 yılında Fizik dalında Nobel Ödülü alan Max Planck seminerler için Almanyayı dolaşmaya başlar. Nereye gitse kuantum fiziği hakkında aynı konuşmayı yapıyordu. Zamanla, her davetiyede bulunan şoförü bunu ezberlemiş. Planck ın da artık sıkıldığını düşünerek ona bir öneride bulunmuş. Onun yerine konuşmayı yapmak, profesörün de şoför şapkasını takarak seyirciler arasında oturması. Planck bu fikri eğlenceli bulmuş ve kabul etmiş.

"Dost Kara Günde Belli Olur"

Kim demiş öyle diye:)

Büyüklerimizden hep öğrendiğimiz, bugünün ise klişe statüsüne geçebilecek bir söz vardır : "İyi gün dostu bulmak kolaydır. Önemli olan kötü günde yanında birilerinin olmasıdır".

Film listelerini her zaman göreceli bir kavram olarak görmüşümdür. En iyi 10 korku filmi, top 50 romantic movies, en komik 20 film,... IMDB deki oylar sonucunda oluşan listeler dışında genelde internette önümüze kişisel listeler çıkar. Kısacası, kime göre neye göre, ne alaka, bu nasıl olmaz dediğimiz çok olur.

"Zararın Neresinden Dönülse Kardır"

Kitap berbattı. Ne isimler akılda kalıyordu, ne de akıcı bir hikaye vardı. Okurken zevk alınmadığından gerek kafa ya şirketteki işlere ya aile problemlerine ya da akşama ne pişirseme gidiyordu. Bir yandan "acaba bıraksam mı" diye düşünülürken, diğer yandan verilen para ve kitabın okunanlar listesine eklenmesinin vereceği mutluluk düşünülür.

Not: Yazı spoiler içermemektedir.

Orjinal adı "Jodaeiye Nader az Simin" olan 2011 İran yapımı film, 61. Berlin Festivalinde Altın Ayı ile en iyi erkek ve en iyi kadın oyuncu ödüllerini almış. 

Futbolda, özellikle amatör halı saha maçlarında çok rastlarız. En az bir kaç oyuncu koşmaz topun kendisine gelmesini bekler. Savunma oyuncusuyum der, 10. dakikadan sonra  ileri çıkar, bir daha savunmada gören olmaz. Benzer şekilde kürek takımlarında da arada kaynayan sporcular oluyordur. Çünkü kalabalığın arasında farkedilmediğini düşünüyordur. Ama bunu bir koşuda göremeyiz. Çünkü herkes bireysel olarak çaba gösterme durumundadır. Bu yüzden elinden gelenin en iyisini yapmak zorundadır.

Cuma akşamı iki arkadaşımla birlikte bu muhteşem yapıtı izleme fırsatı buldum. Film 3.5 saat sürmesine rağmen, hiç birimizde en ufak bir sıkılma veya yorulma görülmedi. Çoğu zaman nefesimizi tutup, olacakları dört gözle bekledik. Karakterlere kendimizi o kadar çok kaptırdık ki, ister istemez bazılarında kendimizi bulduk. Hatta eve gidene kadar tartışmalar bile oldu. Kim haklıydı, kim haksız...

Latin filmlerinden sonra en sevdiğim, en sık takip ettiğim dünya  İspanyol sinemasıdır. Özellikle Pedro Almodovar filmlerine ayrı bir ilgim olmuştur. Klasik çerçevenin dışına çıkabilen nadir yönetmenlerden biri olduğunu düşünürüm. 

Evlilik programlarını bilmeyen yoktur. Hayatta bakmam, hiç bilmiyorum diyen insanlar bile mutlaka en azından kanal değiştirirken bir 5-10 dakika göz atmıştır. Bende mesaiye kalmadan normal saatte işten döndüğümde bi 10-15 dakika göz atıyorum. Bunların içerisinde, sempatik tavırları, vaktinde verdiği cevaplar ve insanları gülümsetebilmesinden dolayı olmalı en popüleri Esra Erol un Evlen Benimle programı. Şahsen başarılı bulduğum bir sunucu. Tek hoşuma gitmeyen kısımları, evlenmeye gelenlerin acıtasyon hikayelerinin anlatıldığı kısımlar. Direk kanalı değiştiriyorum.

Bir yöneticinin ana görevi şirketinde bir kültür yaratabilmek veya var olanı koruyabilmek, vizyon çizebilmek ve başarılı işlere imza atabilmektir. Bunların sürekliliği için de asıl yapması gereken ilk iş ekibinin motivasyonunu sağlayabilmek ve onları mutlu edebilmektir. 

Geçenlerde A Nightmare on Elm Street(Elm Sokağında Kabus), yani efsane korku filmimiz Freddy nin 1984 yapımı ilk bölümünü izledim. 25 yaş üzeri olan bir çoğumuzun nostalji filmlerinden biridir. Özellikle korku türünden hoşlananlar için.

Bu nasıl mümkün olur denildiğini duyar gibi oluyorum, ama bazen olmuyor değil. "Abi iyi ki içmiyorsun", "çok iyi yapıyorsun", "keşke ben de hiç başlamasaydım" gibi sizi avutacak cümleleri sık sık duymanıza rağmen, kıskançlık veya özenme duygusunu bazen bertaraf edemezsiniz.